Biuletyn nr. 1
Prezentacja pacjenta.
7 letni chłopiec skierowany na badanie urodynamiczne z rozpoznaniem "pęcherz neurogenny". Od 2 lat prowadzone cewnikowanie pęcherza. Od roku leczony Ditropanem.
Z wywiadu: popuszczanie moczu kilka razy dziennie w niewielkich ilościach oraz moczenie nocne każdej nocy, trudności z oddawaniem moczu. Mikcja wspomagana tłocznią brzuszną. w 5 roku życia hospitalizowany z powodu utrzymujących się wyżej wymienionych objawów. w badaniu przedmiotowym bez odchyleń od normy, stan neurologiczny bez zmian.
Wyniki dotychczasowych badań dodatkowych: Badanie ogólne moczu i posiew moczu bez zmian.
Usg - niewielkiego stopnia poszerzenie obustronnie układów kielichowo-miedniczkowych, widoczne moczowody. Cystografia - pęcherz o pogrubianej ścianie, beleczkowanie, pseudouchyłki, poszerzenie cewki tylnej. Urografia- nerki wydzielają mocz prawidłowo, układy kielichowo-miedniczkowe bez poszerzenia. nieznacznie poszerzone obustronnie moczowody. w cystoskopii wykluczono obecność anatomicznej przeszkody podpęcherzowej. na podstawie obrazu radiologicznego rozpoznano pęcherz neurogenny i zakwalifikowano do cewnikowania przerywanego co około 4 godziny. Suchy między cewnikowaniem, moczenie nocne nadal się utrzymywało. Po roku zlecono dodatkowo Ditropan. Okresowo próby samodzielnej mikcji wspomaganej tłocznią brzuszną: wąski strumień moczu, zaleganie moczu w pęcherzu po mikcji.
Wynik badania urodynamicznego:
Przeplew-cewkowy: zarys krzywej znacznie spłaszczony, wydłużenie czasu mikcji, ograniczenie tempa maksymalnego przepływu. Po mikcji zaleganie ok. 40% ilości oddanego moczu. Wynik badania charakterystyczny dla anatomicznej przeszkody podpęcherzowej. Cystometria: faza wypełniania pęcherza - wzmożone czucie w pęcherzu. skurcze spontaniczne o amplitudzie 30-40 cm H2O, zmniejszona podatność ściany pęcherza i zmniejszona pojemność cystometryczna, testy prowokacyjne dodatnie.
Faza mikcji: skurcz dowolny wypieracza powodujący wzrost ciśnienia śródpęcherzowego do 160 cm H2O! Koordynacja wypieraczowo-zwieraczowa zachowana.
WNIOSKI: niestabilność wypieracza wtórnie do anatomicznej przeszkody podpęcherzowej.
Ponowna analiza cystografii: cewka moczowa nie uwidoczniona na całej długości. w powtórzonej cystografii stwierdzono uchyłek cewki moczowej na wysokości kąta prąciowo-mosznowego wypełniający się moczem w trakcie mikcji i zwężający światło cewki moczowej. Zakwalifikowany do operacji usunięcia uchyłka cewki moczowej. Kontrolne przepływy wykazywały stopniową normalizację strumienia moczu. w cystometrii utrzymywała się nadal niestabilność wypieracza. Amplituda skurczów spontanicznych uległa zmniejszeniu. Ciśnienie śródpęcherzowe obniżyło się do 100 cm H2O. Ze względu na zmniejszoną podatność ściany i utrzymujące się skurcze spontaniczne włączono ,ponownie Ditropan. Popuszczanie moczu w dzieci ustąpiło, stopniowo zmniejszało się nasilenie moczenia nocnego, aż do całkowitego ustąpienia pół roku po operacji. w kolejnym badaniu urodynamicznym ograniczona wartość tempa maksymalnego przepływu w porównaniu z badaniem poprzednim. Na tej podstawie wykonano kalibrację cewki moczowej i uzyskano normalizację strumienia
moczu.
Obecnie chłopiec ma 12 lat, jest bez dolegliwości, badania ogólne moczu i posiewy moczu bez zmian. Mikcja swobodna, bez wspomagania tłocznią brzuszną. Po mikcji nie stwierdza się zalegania moczu w pęcherzu. Utrzymuje się zmniejszona pojemność pęcherza i pogrubiała ściana pęcherza w badaniu usg jako zmiany wtórne do utrzymującej się przez 7 lat przeszkody podpęcherzowej.
Wynik badania urodynamicznego:
- wpłynął na zmianę rozpoznania wstępnego,
- był podstawą do weryfikacji dotychczasowych wyników badań i do kwalifikacji do leczenia operacyjnego,
- kontrolne badanie urodynamiczne oceniło skuteczność leczenia i było pomocne w r monitorowaniu przebiegu pooperacyjnego.