Biuletyn nr. 5

Uwagi w sprawie leczenie wysiłkowego nietrzymania moczu metodą TVT

Jan Kotarski

Od początku lat 90 gwałtownie wzrosło zainteresowanie operacyjnym leczeniem wysiłkowego nietrzymania moczu u kobiet. Stało się to w następstwie wprowadzenia przez Vancaille i Schuesslera w 1991 laparoskopowej modyfikacji operacji Burcha, a przede wszystkim opracowania w 1995 roku przez Ulmstena techniki pochwowej operacji pętlowej zwanej TVT.

Z punktu widzenia wyboru techniki operacyjnej ważne jest ustalenie czy wysiłkowe nietrzymanie moczu występuje w wyniku nadmiernej ruchomości cewki moczowej, czy też jest następstwem niewydolności zwieracza cewki moczowej. Operacje kolpopeksji (Burch, MKK) są skuteczne w leczeniu hypermobilnej cewki, zaś TVT daje dobre wyniki w obu postaciach nietrzymania moczu i przy zastosowaniu tej metody nie zachodzi konieczność przedoperacyjnego przeprowadzania skomplikowanych badań różnicujących.

TVT (ang. tension free vaginal type)

Operację przeprowadza się w ułożeniu ginekologicznym pacjentki, stosując znieczulenie nasiękowe (0,3-0,5% Xylokaina) lub podpajęcze. Około 1 cm poniżej ujścia zewnętrznego cewki moczowej w linii pośrodkowej nacina się śluzówkę pochwy i odpreparowuje na boki dochodząc poza brzeg kości łonowej . Następnie znieczula się skórę tuż nad spojeniem łonowym i wprowadza długą igłę za spojeniem łonowym tak by była wyczuwalna od strony pochwy. Podaje się ok. 30 ml środka znieczulającego po obu stronach cewki. Do pęcherza moczowego wprowadza się cewnik z prowadnicą i od strony pochwy wkłuwa zakrzywione igły połączone taśmą prolepową.



Po kontroli ciągłości ścian pęcherza cystoskopem, wyprowadza się igły nad spojeniem łonowym i zdejmuje plastikową osłonę taśmy. Pęcherz moczowy wypełnia się ok. 300 ml soli fizjologicznej i pod kontrolą próby kaszlowej ustala się napięcie taśmy tak by nie przewężać cewki moczowej. Rozszerzadło Hegara nr 8 powinno swobodnie przechodzić przez cewkę. Następnie obcina się taśmę tuż przy skórze i zakłada się szwy na śluzówkę pochwy i na skórę nad spojeniem łonowym.

Zalecana jest kateteryzacja ok. 3-5 godzin po zabiegu. O ile nie wystąpią rzadkie powikłania (retencja moczu, krwiak) pacjentka może następnego dnia opuścić oddział. Opisana technika różni się od stosowanych wcześniej tym, że taśma prolepowa zostaje pozostawiona luźno w tkankach i nie jest umocowywana szwami.

W ciągu 4 tygodni fibroblasty i substancja miedzykomórkowa wypełniają otwory siatki prolepowej bardzo silnie umocowując taśmę. Wykonanie zabiegu zwiększa szansę pacjentki na szybki powrót do pracy nawet fizycznej.

Wykonując ten zabieg u ponad 60 pacjentek uzyskaliśmy ustąpienie dolegliwości bądź poprawę w stopniu satysfakcjonującym pacjentki u ponad 90% operowanych.

Od roku w I Klinice Ginekologii Operacyjnej AM w Lublinie prowadzimy systematyczne szkolenia w tej technice operowania. Zainteresowanych prosimy o kontakt telefoniczny z p. Jackiem Sokołem, przedstawicielem firmy Johnson & Johnson, tel. 0-606 97 63 28